Dag 21 Blue Monday

Blue Monday. De meest depressieve dag van het jaar vandaag.  En ach depressie lijkt me wat overdreven, maar ik heb betere dagen gehad tot nu toe.   Kennelijk voelde ik het vanmorgen al aan mijn water want dat weegschaalmoment heb ik uitgesteld naar morgen…dan ga ik eerst 10 km hardlopen voordat ik het aandurf. (een beetje de boel belazeren mag wel toch?) Op zich heerlijk geslapen weer natuurlijk, als een beer in winterslaap,en ‘s morgens zelfs even bijkomen van de wekker. 

De afspraak die ik had voor een bezichtiging van een huis (en het was voor het eerst in tijden dat ik iets had gezien op Funda waar ik op slag verliefd op werd) werd vandaag afgezegd. “helaas, iemand was je voor, het is al verkocht”.  Geen drama natuurlijk, maar toch echt wel een tegenvaller.  Geen reden om je op een fles wijn te storten zeg maar. Maar tel daarbij op dat ik nu al dagen om mijn werk loop te zwoegen op een voorstel dat ik echt vrijdag af dien te hebben, dat erg gecompliceerd is, veel afstemmingen vereist, hoog faalkans heeft, maar waarbij ook echt niemand o niemand lijkt mee te werken, dat verhoogt de feestvreugde niet. En als je dan ‘s avonds bij het eten naar twee meiden zit te kijken die quasi nonchalant met alleen hun vork wat op het bord prikken met opmerkingen als “wanneer eten we weer eens….?”. Sja, dan heb ik niet echt een happy gevoel over me heen terwijl ik die nog halfvolle borden de prullenbak in sta te scheppen. Dit zijn nu typisch van die avonden dat ik denk “hé zeg, bah, even een wijntje nu hoor, even bijkomen want ik heb het niet makkelijk soms”. Ik werd me er vandaag van bewust dat het verlangen naar drank dus echt groter is als ik wat in mineur ben.  Uiteraard doe ik dat niet, maar ik merkte dat ik wel ineens een 0% biertje pakte, terwijl ik die eigenlijk alleen in het weekend wilde gebruiken.  Het effect is gek genoeg bijna hetzelfde als met een echt biertje of wijntje.  Ik voel me iets ontspannen als ik het inschenk, mijn kaken laten iets los en ik adem ineens weer wat dieper.  Dat is raar vind ik van mezelf.  Ik ontspan dus niet alleen van de alcohol, maar kennelijk ook al van het ritueel van het inschenken en mezelf iets geven….dat ik kan associëren met alcohol. Het hielp even maar geeft me op een rare manier een schuldgevoel. Alsof ik toch aan iets heb toegegeven.  

De afgelopen weken (en ook weekenden met uit eten) gingen eigenlijk relatief makkelijk. Maar ook hier merkte ik dat ik niet eens de alcohol zo miste, maar vooral dat mooie glas bij het eten, het walsen in mijn hand, het ruiken van de wijn. Zeg maar, het hele ritueel er omheen.  Zelfs het kaasplankje waar normaal een glas port bij MOET, smaakte ook heerlijk met een frisje. Het stáát alleen lang niet zo mooi.  Het voelt echt lang niet zo chique en bourgondisch met een sinasje.  Het zou me al helpen om die sinas in een wijnglas te doen denk ik.  Interessant wat ik aan mezelf ontdek dus deze periode : sress doet me letterlijk naar alcohol verlangen maar met een ritueeltje in plaats van alcohol kan ik mezelf kennelijk ook van dat onrustige, ontevreden gevoel af helpen.  Maar om nu ‘s avonds steeds een alcoholvrij biertje te nemen…mmmm….ik vermoed dat dat de oplossing ook niet kan zijn.  

Maar iets anders. Boodschappen doen…over gewoontes gesproken.  Ik moet geregeld de neiging negeren om die flessen op de aanbieding stelling zó mijn kar in te laten glijden. Nu valt het aantal verleidingsmomenten in mijn gebruikelijk supermarkt nog wel mee, maar de Albert Heijn XL, dát is andere koek.  Ik had dit weekend zo een fantasie erbij dat de bedrijfsleider ‘s morgens bij de dagstart moet hebben geroepen “Hé jongens, Irene komt vandaag ! Laten we óveral flessen wijn neer gaan zetten!”. Echt, bij de groente en fruit begint het feest al. En niet zomaar een paar flesjes, nee echt de betere wijntjes hoor. Zeker nog over van de kerst ofzo. Mijn oog valt er meteen op. Dat zegt ook wel wat. Waar een ander gewoon de beste kiwi’s staat uit te zoeken, staat Irene verlekkerend de labels door te nemen.  Doorlopen verdorie. En als ik de wijnen dan allemaal braaf genegeerd heb, bij de vis, bij het vlees, bij de vleeswaren, op alle aanbiedingsplekken, dan moet ik als laatste nog langs de bierafdeling…….wat een mooie afdeling is dat toch.  Dat doet je toch denken. Het is echt opvallend hoeveel oppervlakte supermarkten tegenwoordig bieden aan de bier en wijnafdeling, maar ook de luxe op deze afdelingen is beduidend anders dan in de rest van de winkel.   Ik vind ook bier dus zalig, vooral die zwaardere speciaalbieren die de laatste jaren echt als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten. Big business, die drank. Bierafdelingen die groter zijn dan de groente afdeling, zou dat typerend zijn voor de acceptatie van (best zware) drank in ons dagelijks leven?  Gelukkig niks meegenomen, behalve dan die alcoholvrije. Maar het negeren van die Leffe Blond aanbieding…het is bijna alsof ik een bekende tegenkom en wegloop zonder gedag te zeggen.  

De Blue Monday is bijna alweer voorbij. En nog steeds geen druppel alcohol. Ik hoorde een arts laatst in een documentaire (over alcohol misbruik) zeggen dat de lever “het meest vergevende orgaan is”. Dat vond ik zo schattig klinken. Wat een lieverd zeg, die lever. Zou die van mij ook nog zo aardig zijn na alles wat ik door hem heb heen gejaagd? Ik geef daarom een knipoog naar mijn lever en hij knipoogt in mijn fantasie tevreden naar mij terug. Goed gedaan weer vandaag.